باز افرینی فرازهایی از خطبه غدیر

به قلم خانم شیما حمیداوی

همان دم که نفْس ها به کم قانع بود و حال و احوال دل ها و ارزش ها ناخوش، او سر رسید و از لذت های بزرگ گفت؛ از لذتی با ثبات ابدی؛ او از رستگاری گفت.

که اگر خواهان بودی، باید از مسیرش می گذشتی و آن را به چنگ می‌آوردی.
مسیرش اما درست از روی خواسته‌های دلت می‌گذشت!
حالا نفْسی که به کم قانع بود، باید نه می‌شنید و زخم می‌خورد تا بزرگ شود و لایق چیزهای بزرگ…

تو که دلت میل رستگاری کرده پس گوش بسپار… نشانی‌اش آنجاست که لب‌های رسول به امر خدایت، از آن دم می‌زند.
” اطاعت “… اما این بار نه از هوای دل، بلکه از خدا و از رسولش و بعد… از علی و فرزندان او.
تو تا پله ی اطاعت از رسول رفته‌ای، باقی‌اش باز هم به خودت بستگی دارد.
هنوز هم رستگاری میخواهی؟ هنوز هم دنبال لذت های بزرگ می‌گردی؟
پس باز گوش دل بسپار که صدایش از کنار برکه‌ی غدیر، در جان تاریخ طنین انداخته است؛ میشنوی؟

هنوز از رستگاری بزرگی می‌گوید که پله پله برای تو مهیاست.
دل ببند به این رستگاری تا سقیفه و واقفیه و… گام هایت را تا پله‌ی دوازدهم سست نکند.

فرازی از خطبه‌ی غدیر:
«ای مردم آن کس که از خدا و رسولش و علی و امامانی که نام بردم اطاعت کند، به رستگاری بزرگی دست یافته است.»