بازافرینی  فرازی از خطبه غدیر

به قلم شیما حمیداوی

گام به گام با او آمدی،
هرجا که پا گذاشت، پا بر دلت گذاشتی و پاهایت را دنبالش روانه کردی.
او را امین دانستی و باورت را به باور او سپردی. امانت دار امینی بود که باید واژه واژه رازهای خدایت را به تو می رساند.

امانتدار امینی که حالا بالای جهاز شترها، لب از رفتنش می‌زند و ولایت کسی غیر از خودش!!
می‌گوید این هم یکی از رازهای خداست که باید در دل کتاب بنشیند.

عجب امتحان سختی…

می‌گوید: شک به دلت راه بدهی یعنی که در تمام محتوای رسالتم تردید کرده‌ای!
گویا دارد ایمان این لحظه‌ی تو را به تمام ایمان‌های پیشین گره می‌زند ولی کور کردن این گره را به تو می‌سپارد.
آری به خودت ببال! که هرلحظه بیشتر زمینه‌ی کمالت مهیا می‌شود؛
اما بترس از تردیدهایی که تو را تا سقیفه می‌کشاند.

فرازی از خطبه‌ی غدیر:
«تردید در این سخنان، همسنگ تردید در تمامی محتوای رسالت من است و شک و ناباوری در امامت یکی از امامان، به‌سان شک و ناباوری در تمامی آنان است.»