به همت معاونت پژوهش مدرسه علمیه فاطمه الزهرا -سلام الله علیها - “میزگرد مولفه‌های ارتباط متعادل در الگوهای میان فردی” با مشارکت طلاب محترمه خانمها  کوثرطرفی ،زهراهردانی ، زهرا مقدم و سیده آتناموسوی  مورخ 1 آبان ماه 1403 برگزار گردید .

در این میزگرد به  چهار عامل کلیدی شامل صداقت، صراحت، احترام و کنترل، پرداخته و مورد بررسی قرار گرفت .
این مولفه‌ها به عنوان ارکان اساسی ارتباطات مؤثر شناخته می‌شوند و تأثیر عمیقی بر کیفیت روابط انسانی دارند. رفتارهای انسانی بسته به نوع و کیفیت ارتباطی که برقرار می‌شود، می‌تواند متغیر باشد.
برخی رفتارها ممکن است به این چهار مولفه پایبند باشند، در حالی که برخی دیگر مانند رفتار پرخاشگرانه از این مولفه‌ها فاصله می‌گیرند و می‌توانند موجب تضعیف روابط شوند. به عبارت دیگر، رفتارهای نامتعادل و مغایر با اصول ارتباطی می‌تواند آسیب‌های جدی به روابط انسانی وارد کند و به بی‌اعتمادی و تنش دامن بزند. نیاز انسان به ارتباطات، خصوصاً ارتباط مؤثر، یک مسئله اساسی در زندگی اجتماعی او محسوب می‌شود. وجود ارتباط متعادل می‌تواند به ارتقاء کیفیت زندگی اجتماعی و فردی کمک کند. در این راستا، خوداتکایی در روابط به ویژه در دوستی‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است و باید از وابستگی‌های افراطی پرهیز کرد. وابستگی می‌تواند به آسیب‌های عاطفی و اجتماعی منجر شود و در نهایت به کاهش کیفیت روابط کمک کند. مؤلفه مهم دیگری که در ارتباط میان فردی باید به آن توجه کرد، ریشه محبت است. محبت و دوستی نباید بر پایه نیاز و کمبود عاطفی شکل بگیرد، بلکه باید بر اساس احترام و درک متقابل باشد تا رابطه به صورت پایدار و سالم ادامه یابد. برای برقراری ارتباط میان فردی متعادل، استفاده از راهکارهای خاص ضروری است. این راهکارها شامل موارد زیر می‌باشد:
1. گوش دادن فعال: به معنای توجه کامل به گفته‌های طرف مقابل و فهم عمیق احساسات اوست.
2. همدردی: توانایی درک و احساس کردن آنچه دیگران تجربه می‌کنند، که به تقویت ارتباط کمک می‌کند. 3. عدم حواس پرتی: توجه به جزئیات گفت‌وگو و پرهیز از مواردی که ممکن است تمرکز را کاهش دهد.
4. حل و فصل تعارضات: برقراری گفت‌وگو برای ایجاد توافق و حل مشکلات به صورت سازنده.
5. راهکار دادن: ارائه پیشنهادات مؤثر در مواقع ضروری و حمایت از طرف مقابل.
6. صداقت: اطمینان از اینکه در ارتباطات، راستگویی و صداقت وجود دارد.
7. انعطاف‌پذیری: توانایی سازگاری با تغییرات و نظرات مختلف.
8. عدم قضاوت: برخورد بدون پیش‌داوری با نظرات و احساسات دیگران.
9. شفافیت: بیان روشن مقاصد و احساسات به طرف مقابل.
10. عدم خودسانسوری: ابراز آزادانه افکار و احساسات بدون ترس از قضاوت. به طور کلی، ایجاد و حفظ ارتباطات مؤثر و متعادل نیازمند توجه به این مولفه‌ها و رفتارهاست. با رعایت این نکات، می‌توان به روابطی سالم و پایدار دست یافت.